Veel te stoer om hulp te vragen

Bennie krijgt het flink voor zijn kiezen in het leven. 'Ge kent d'r een boek over schrijven', zoals hij zelf zegt. Inmiddels heeft hij een dak boven zijn hoofd én zijn eigen stratenmakersbedrijf. Dankzij een bewonderenswaardige veerkracht en vrolijkheid.

Samen met Dennis Verkuijlen van Weener XL en Janine van Heertum van Zayaz vertelt Bennie zijn verhaal. Dat begint in 2000 met een zwaar ongeval. "Ik was een spoorwegovergang aan het bestraten, bij het aftrillen hoorde ik de trein niet aankomen. Meters lang werd ik meegesleurd. Ik zag de traumahelikopter nog landen en toen ging het licht uit." Bennie lag drie dagen in coma en drie maanden in het ziekenhuis. Vanaf de borst verlamd, leek een leven in een rolstoel zijn toekomst. "Ze zeiden dat ik nooit meer zou kunnen lopen. No way, dacht ik. Na een intensieve revalidatie wilde ik weer aan het werk, maar ik werd voor 80 tot 100% afgekeurd. Ik werd helemaal kierewiet thuis en uiteindelijk klapte ook mijn huwelijk. In drukke winkelcentra raakte ik in paniek en in de buurt van een spoorlijn kreeg ik het Spaans benauwd." Een schuin lachje: "Maar ik hoefde geen hulp hoor, daar was ik veel te stoer voor."

Rustig aan

Bennie kwam via de WSW-regeling bij Weener XL terecht. Janine: "Het was de begintijd van de samenwerking tussen Zayaz en Weener XL. Samen met onze leveranciers keken we naar jobcarving, het aanpassen van functies voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Bennie kon aan de slag bij Kemkens, het installatiebedrijf dat de ketels in onze woningen onderhoudt. Om weer rustig in het werk te groeien, regelde Kemkens dat Bennie slechts één soort ketel hoefde te leren kennen en onderhouden. Op de fiets ging hij heel de stad door. Hij was de eerste die we op deze manier aan het werk konden helpen, precies zoals we hoopten." Bennie: "Kemkens heeft heel veel voor mij gedaan. Ik werkte hard en ze zagen dat ik meer in mijn mars had. Ze boden mij een contract en een opleiding aan."

Twintig Bennies

Met de schadevergoeding van het ongeluk kon Bennie een huis kopen. Dat huis, zijn geld en ál zijn persoonlijke papieren raakte hij door een bizarre samenloop van omstandigheden binnen een jaar weer kwijt. De problemen stapelden zich op. Dennis: "We zagen dat het niet goed ging en ook Kemkens trok aan de bel. Na veel duwen en trekken kwam het hoge woord eruit: Bennie sliep al zes weken in de werkbus en had nauwelijks te eten. Dit kan niet waar zijn, dacht ik. Misschien kon Zayaz iets betekenen?" Janine: "Ik begreep dat de nood hoog was, ze zouden dit nooit zomaar vragen. We moesten flink buiten de lijntjes kleuren, maar uiteindelijk kreeg Bennie een nog niet verkochte woning in bruikleen. Ik weet nog dat er binnen Zayaz gesputterd werd: 'wat als er straks twintig Bennies in een busje zijn?'. Tja, zei ik, in dat geval doen we sowieso iets fout als woningcorporatie. Het was echt een andere tijd, we volgden vooral de regeltjes, leverden niet het maatwerk van nu."

Verslagen en boos

Bennie: "Het was een fijn huis, ik kreeg wat meubels van vrienden en was gelukkig. Dat was van korte duur. Na een tijdje kreeg ik een relatie, we gingen samenwonen. Toen dat misliep stond ik weer op straat en woonde ik een tijdje in een garagebox." Dennis: "Doordat je geen papieren had, kon je bij geen enkele instantie terecht. Je stond met je rug tegen de muur. Eigenlijk heb je het nog lang volgehouden. Tot de stress te groot werd, je was verslagen en boos op het systeem; zo had ik je nog niet eerder gezien. Toen hebben we je ziekgemeld."

Beregoed

Bennie krabbelde weer op en begon voor zichzelf. Na nóg een bedrijfsongeval loopt hij tot op de dag van vandaag met twee gebroken tenen. "Maar ja, ik moet toch werken? Ik heb mijn trots, ik vraag niet zo gauw om hulp. Van huis uit kreeg ik mee: je hebt twee handen en met hard werken kom je er wel. Toch had ik het zonder jullie hulp niet gered; ik stond echt aan de afgrond. Inmiddels heb ik het beregoed, ik werk zeven dagen in de week en heb een kleine studio. Ik ben niet veeleisend, met een douche en een bed ben ik al zielsgelukkig. En ik heb een hoop geleerd, ik heb nu twee keer op straat gestaan, dat overkomt me niet meer!"
Dennis: "We hebben altijd contact gehouden. Ik heb veel bewondering voor zijn veerkracht, Bennie is altijd vrolijk en positief. Daar kan ik zelf nog iets van leren; niet zeuren over kleine dingen, kijk eens wat hij allemaal heeft meegemaakt." Bennie: "Weet je wat het is, sommige mensen denken 'bah, moet ik weer naar mijn werk', maar ik mag en kán weer werken. Daar geniet ik elke dag van.'

Lees het verhaal van Bennie

Lees meer mooie verhalen in het jubileummagazine dat Weener XL en Zayaz uitgaven ter ere van de 10-jarige samenwerking

Publicatiedatum: juli 2021