'Ik zet graag een stapje extra, als ik huurders daarmee help'

Kwibus, de teckel van Hanneke Kersten (72), blaft uitbundig als er vreemd bezoek 'zijn' nieuwe woning binnenstapt. Maar onze klantadviseur Fiona van Hoesel kan duidelijk zijn goedkeuring wegdragen. Dat zij thuis zelf ook een teckel heeft, speelt vast mee. Maar het zou ons niet verbazen als Kwibus gewoon wéét dat hij zijn nieuwe huis mede aan Fiona heeft te danken.

Hanneke Kersten is een echte Bossche, ze is geboren en getogen in een bovenwoning aan de Kerkstraat. De laatste twintig jaar woonde ze in een appartement zonder lift aan de Zuiderparkweg, maar de trappen werden een steeds groter obstakel voor haar en de hond. "Mijn vorige teckel liep er een hernia door op, daarom droeg ik Kwibus drie keer per dag naar boven en beneden. Maar ik was als de dood dat ik een keer zou vallen", verklaart ze. Samen met haar nicht Mieke, die makelaar is, besloot Hanneke op zoek te gaan naar een geschiktere huurwoning. "Ik stond al veertien jaar ingeschreven, dat was mijn geluk. Het liefst was ik naar de nieuwe Zuiderschans gegaan, maar die woningen waren helaas net vergeven. Dus moest ik op zoek naar een alternatief."

Levendig en toekomstbestendig
Toen Hanneke daarvoor naar Zayaz belde, kreeg ze Fiona aan de lijn. "Ik vroeg wat belangrijk voor haar was en in welke wijk ze graag wilde wonen", vertelt zij. "Hanneke zei dat ze een gelijkvloerse woning wilde, niet hoger dan de 2^e verdieping. Ze wilde liefst in een levendige buurt wonen, met voorzieningen vlakbij. Een verzorgingstehuis was nog een stap te ver, maar de woning moest wel toekomstbestendig zijn."

Computervrees
Op zich moest het met zo'n lange inschrijftijd wel lukken om iets te vinden, maar het online reageren op een woning vond Hanneke erg ingewikkeld. "Ik wil niet lastig zijn, maar ik heb niks met computers", lacht ze. Daarop bood Fiona aan om namens haar te reageren. "Als ik mensen op deze manier vooruit kan helpen, zet ik graag dat stapje extra. Daar ben ik voor! We spraken af dat Hanneke me elke week zou bellen om de advertenties door te nemen. Binnen een halfjaar kwam dit appartement aan de Windmolenbergstraat voorbij. De woning voldeed aan al haar wensen." Toen Hanneke even later een mail ontving met een heleboel documenten erin, belde ze geschrokken haar nicht: "Zij zei: geen paniek! Dit kan maar één ding betekenen: je bent het geworden!"

Even was Hanneke van haar à propos: zou ze na twintig jaar echt gaan verhuizen? "Fiona zei dat ik eerst even mocht gaan kijken in de woning, om te voelen of hij echt bij mij paste. Dat vond ik heel fijn, want het was toch een grote beslissing. De huiskamer is wel kleiner, maar dat scheelt me ook een hoop gepoets. Toen ik het tuintje zag, wist ik: dit is het! De vorige huurders lieten de vloer voor mij liggen, zelf heb ik een nieuwe keuken laten plaatsen. Ik ben er ontzettend blij mee."

Naambordje
Inmiddels woont Hanneke zo'n twee maanden op haar nieuwe stek. Om dat te vieren, heeft Fiona een cadeautje voor haar: een naambordje voor bij de voordeur. "Ik vind het bijzonder dat Hanneke zo snel haar draai heeft gevonden hier", verklaart ze. "Ze heeft zich aangemeld als fietsmaatje en trekt er regelmatig op de duofiets op uit met een medebewoner van 93. Ze heeft direct een leuk contact met haar buren opgebouwd en heeft het tuinieren ontdekt. Als Hanneke iemand om hulp vraagt, krijgt ze er meteen een vriend bij – zo vrolijk en vriendelijk is ze. Dat vind ik geweldig. Ik ben blij dat ik haar heb kunnen helpen."

Hoewel Hanneke heel gelukkig is op haar nieuwe plek, heeft ze zichzelf wel direct weer ingeschreven als woningzoekende. "Je weet nooit hoe het leven loopt", vindt ze. "Nu kan ik alles nog, maar over een tijdje heb ik misschien wel zorg nodig. Het zou fijn als ik dan alsnog kan doorschuiven naar de Zuiderschans. Maar voorlopig zit ik hier perfect!"

Publicatiedatum: juli 2022